ලෝක විනාසය, කාලකණ්නි සතුට සහ 2012......

"මම මැරෙන්න භය නෑ"
2012 ජනවාරි මාසේ පළවෙනි පාරට යාළුවොත් එක්ක සෙට් වුනු දවසේ අපේ ප්‍රධාන මාතෘකාව උනේ ලෝක විනාසේ.

"මම මැරෙන්න භය නෑ. ඔය ලෝක විනාසේ වෙනවනම් මම නම් පට්ට කැමතියි බං"
අරක්කු වීදුරුවක් හිස් කරන ගමන් එහෙම කිව්ව මමම ද අද මෙතන ඉන්නේ කියලා මටම හිතාගන්න බෑ.

ජීවත් වෙන්න තියෙන්නේ තව විනාඩි කීපයයි කියලා දැන දැන් ජීවත් වෙන එකෙක්ගේ  හිතේ තියෙන මරණය පිළිබඳ හැඟීම්, මරණය කියන දේ පේන මානයකවත් නැතිව බීලා දොඩවන එකෙක්ට වඩා කොච්චර වෙනස්ද?

"ඇත්තටම මම මැරෙන්න භයයිද?"
මම ආයෙමත් හිතන්න උත්සාහ කළා.
"නෑ මං මැරෙන්න භය නෑ. මට මේ දැනෙන්නේ භය නෙමෙයි. මේ දැනෙන්නේ මැරෙන්න තියෙන නොයිවසිල්ල වෙන්න ඇති."
"අපේ උන් සෙල්ලම් කරන, දිනුමයි පැරදුමයි අතරේ දෝලයන වෙන මැච් එකක අන්තිම ඕවර් දෙක තුන බලනකොටත් මට දැනෙන්නේ මේ වගේම හැඟීමක්. ඒක භයත් නෙමෙයි. සතුටත් නෙමෙයි. ඔව් ඒක ඒ දෙක අතර හැඟීමක්."
"එක අතකින් බැලුවාම උඹ ඔය උඹටම ආත්ම වංචාවක් නේද කරගන්නේ? ආත්ම වංචාවක්.... ඔව් මිනිස්සු හැමදාමත් තමන්ට කරගත්තේ ආත්ම වංචාවමයි. ඉතිං මාත් මිනිහෙක්"

මැරෙනවා...... ඔව් තව ටික වෙලාවයි. මට ඒක ගැන සතුටුයි. හැමෝම මැරෙනවා. ලෝකේ විනාස වෙනවා. ඒත් ඒ ගැන සතුටක් දැනෙන්නේ කොහොමද? ඒක මහා කාලකණ්නි සතුටක්. ඒක අර මිනිස්සුන්ටත් නොදැනී මිනිස්සුන්ගේ හිතේ තිබ්බ කාලකණ්නි සතුටම වෙන්න ඇති.....අර හොඳක් වෙනවානම් මටම විතරක් වෙයං. මට නරකක් වෙනවානම් හැමෝටම වෙයං කියලා හිතපු මිනිස්සුන්ගේ හිතේ තිබ්බ කාලකණ්නි සතුට. මට හොඳක් උනා අනිත් උන්ට කෙලඋනා කියලා එහෙමත් නැත්තම් මට කෙලඋනා කමක් නෑ අනිත් උන්ටත් කෙලවෙලානේ කියලා වින්ද ඒ කාලකණ්නි සතුට.

ලෝක විනාසේ ඔව් තව ටික වෙලාවයි. හැම දේම විනාස වෙලා යනවා. මම හෝ මට විතරක් නෙමෙයි. මුළු ලෝකෙම.

කාලකණ්නි සතුටක්.....
ඔව් කාලකණ්නි සතුටක්!
කාලකණ්නි සතුට දැනෙන්නේ මිනිස්සුන්ට....
මිනිස්සු......
මාත් උන්ගෙන් එකක්!


ප.ලි :
හැමෝටම සුභම සුභ නව වසරක් වේවා!!!!!



[පින්තූරෙ-http://dudelol.com/oldimgs/why-the-world-wont-end-in-2012.jpg]